"Lî véllhi travalh"
La vitto lh’un ënsëmp a lh’aoutri
La i avìo pluzioura foùërma dë vitto souchalo: lâ vëlhâ ënt â téit, dount lâ difrënta gënërasioun d’uno famillho s’ëncountrâvën; lou préche la diaménjo, dount un anàvo vîtì da fèto, quitant tû lî travalh, përqué l’èro lou joùërn dë l’ërpaous; lâ re-unioun dë lâ souchëtà, quë së fëzin tû lh’ann, për lou bëstiam ou për lh’alp, dount së troubavën lî cap-famillho dë pì d’uno bourjâ.
Për îtâ ënsëmp un atëndìo surtout lâ fèta, quë capitavën souvënt la diaménjo, ma dëcò ën d’oucazioun ëspechala, coum lî mariagge ou lâ sina dî couscrit. L’èro d’oucazioun për îtâ ënsëmp, sourtout për lî jouve, quë balavën a la mouzìcco dâ semitoun e dë la clarinétto.
